powróciło znów,spirytus w nosie beton w gardle. jak wspaniale byłoby być Tobą,tym pięknym,zapomnianym, starym obrazem,który tak wiele widział i tak wiele wie o życiu.
trochę zachłysnęłam się mineralną niegazowaną, sama wlewałam w siebie więcej i więcej, aż w końcu zwymiotowałam. czasami wiesz,że następny krok poprowadzi do klęski,że następne kilka decymetrów sześciennych to już zgon. za dużo chcesz, a potem nie masz już nic. albo prawie nic.
'from zero to hero' i odwrotnie.
Czy masz wtedy przyjaciół, którzy mimo wszystko są przy Tobie?
wczoraj nazwałam tak 2 osoby. dziękuję. i przepraszam tych, którzy powinni być przeproszeni.
*drogi czytelniku,nie mierz moich słów swoją miarą. tylko ja wiem do kogo to jest skierowane.
jeżeli jesteś przekonany,że to oTobie, mylisz się.
chciałabym mieć takie malutkie drzwiczki, schronienie przed zimnem niektórych słów i czynów. coraz częściej czuję się zagubiona, jakby coś przeciekało mi przez palce a ja stoję i nie mogę tego powstrzymać.
